Ότι ένα μεγάλο τμήμα του “βαθέως ΠΑΣΟΚ” έχει μετακομίσει στον ΣΥΡΙΖΑ είναι γνωστό. Αυτό που είναι λιγότερο γνωστό είναι ότι μετά την άνοδο τους στην εξουσία μετέγραψαν σταδιακά και μετέφεραν στο κράτος όλα εκείνα τα στελέχη που χρειάζονταν για να τους μεταλαμπαδεύσουν το know how.
Δεν μιλάμε για τα ελάχιστα κυβερνητικά στελέχη που έκαναν κάποιο έργο ή προσπάθησαν, αλλά για ανθρώπους που θήτευσαν επί χρόνια ως “σύμβουλοι υπουργών” σε γκρίζες ζώνες και στελέχη που ενεπλάκησαν σε σκάνδαλα τα οποία απασχόλησαν την δικαιοσύνη.
Πολλούς από αυτούς, που είχε παραμερίσει ακόμα και το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ που ευαγγελίζεται το “νέο” τους έχει ξαναφέρει στο κράτος ως στενούς συνεργάτες των υπουργών του σε θέσεις κλειδιά. Γιατί μπορεί να καταστρώνουν σχέδια για το πως θα βάλουν στη φυλακή κάποιους πρώην υπουργούς του ΠΑΣΟΚ, αλλά οι συνεργάτες παλιών υπουργών του ΠΑΣΟΚ έχουν γίνει ανάρπαστοι από αυτή την κυβέρνηση.
Ο Γ. Φλωρεντής, σύμφωνα με τα δημοσιεύματα της εποχής, είχε συμπεριληφθεί στους κατηγορούμενους για «συμμετοχή σε κυκλώματα έκδοσης παράνομων αδειών παραμονής σε αλλοδαπές και προστασίας ύποπτων κέντρων διασκέδασης και ινστιτούτων μασάζ». Οι κατηγορίες συγκεκριμένα ήταν «για παρότρυνση υφισταμένου σε διάπραξη αδικημάτων, για ηθική αυτουργία σε νόθευση εγγράφων – και για ηθική αυτουργία σε παράβαση καθήκοντος από κοινού με έναν δημόσιο υπάλληλο». Ο Γ. Φλωρεντής αργότερα απαλλάχθηκε με βούλευμα και ο ίδιος είχε ισχυριστεί τότε πως σκοπός του σκανδάλου ήταν «να χτυπήσουν τον υπουργό και το έργο που έχει επιτελέσει».
Η κατηγορία και το απαλλακτικό βούλευμα
Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας “ΤΑ ΝΕΑ” στις 11 Μαΐου 2000, το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών της Αθήνας απάλλαξε τα στελέχη της Ελληνικής Αστυνομίας και τον Γ. Φλωρεντή, που κατηγορούνταν για παράνομες ελληνοποιήσεις. Τα μέλη του δικαστικού συμβουλίου στήριξαν την απαλλαγή τους στο γεγονός ότι οι κατηγορούμενοι αστυνομικοί υποστήριξαν πως ενήργησαν κατόπιν εντολής τού τότε υπουργού Δημόσιας Τάξης κ. Γ. Ρωμαίου και επικαλέστηκαν νομολογία που απαγορεύει -όπως ισχυρίστηκαν- τον έλεγχο της νομιμότητας των προσταγών της πολιτικής ηγεσίας από το προσωπικό της Ελληνικής Αστυνομίας. Δεν αρνήθηκαν δηλαδή την ύπαρξη των παράνομων διαδικασιών και το αδίκημα, ούτε τη συμμετοχή τους σε αυτό, αλλά τους απάλλαξαν γιατί υποστήριξαν ότι την ευθύνη την είχε ο υπουργός, ή προφανώς την ανέλαβε.
Με βάση το σκεπτικό αυτό, υποστήριξαν ότι “ουδεμία άδικη πράξη τέλεσαν, αφού δεν είχαν μεταξύ άλλων τη δυνατότητα ελέγχου της νομιμότητας της διαταγής». Το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών με (το υπ” αριθμόν 1959/2000) βούλευμα απάλλαξε από κάθε κατηγορία τον πρώην αρχηγό της ΕΛ.ΑΣ., τον σύμβουλο του πρώην υπουργού Δημόσιας Τάξης Γ. Ρωμαίου, Γιώργο Φλωρεντή, τον πρώην διοικητή Κρατικής Ασφάλειας και μερικούς ακόμα αστυνομικούς που συμπεριλαμβάνονταν στον κατάλογο των κατηγορουμένων που είχε σχηματιστεί ύστερα από τις πρώτες διώξεις που είχε ασκήσει ο εισαγγελέας τον Νοέμβριο του 1998.
Οι δικαστικοί δέχθηκαν ότι οι κατηγορούμενοι «ενήργησαν κατόπιν εντολής του υπουργού Δημόσιας Τάξης και εφόσον ο νόμος επιβάλλει στους υπαλλήλους πλήρη και τυφλή υποταγή, “η πράξη τους ήταν δικαιολογημένη και τιμωρείται εκείνος που έδωσε την εντολή ως εμμέσως ηθικός αυτουργός και το άδικο περιορίζεται μόνο σε αυτόν».
Βέβαια για τους υπουργούς ισχύει, ως γνωστόν, από παλιά το ακαταδίωκτο. Έτσι, σύμφωνα με το σκεπτικό του απαλλακτικού βουλεύματος, η δίωξη κατά των κατηγορούμενων που είχε ασκηθεί από τον εισαγγελέα πρωτοδικών, με αφορμή δύο μηνυτήριες αναφορές, τερματίστηκε, καθώς την ευθύνη πήρε ο τότε υπουργός και σύμφωνα πάντα με το ίδιο σκεπτικό, “αν ο τότε υπουργός τέλεσε αξιόποινη πράξη, αρμόδια να τον ελέγξει είναι η Βουλή, σύμφωνα με το νόμο περί ευθύνης υπουργών και όχι τα ποινικά δικαστήρια”. Τη συνέχεια μπορεί κανείς να την υποθέσει.
https://vassilikisiouti.wordpress.com/
