Δείτε λοιπόν τι αποδεικνύεται μετά από μία μικρή δημοσιογραφική έρευνα.
Στο ΦΕΚ με ημερομηνία 13/09/1980, τεύχος τρίτον, με αριθμό φύλλου 266, εκδοθέν από το Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, όπου αναφέρονται οι διορισμοί των διαφόρων πτυχιούχων σε θέσεις της Δευτεροβάθμιας Εκπαιδεύσεως στην σελίδα 2347, του κλάδου Α5 των πτυχιούχων Γαλλικής Φιλολογίας βρίσκουμε το εξής όνομα: Ρεπούση Μαρία του Βασιλείου, διορισθείσα σε Γυμνάσιο στην Άρτα.
Καθηγήτρια Γαλλικών δηλαδή για όσους δεν κατάλαβαν.
Στο ΦΕΚ αρ. φύλλου 86, της 15ης Απριλίου του 2005, σελ. 598 προκηρύχθηκε μία θέση μέλους Δ.Ε.Π. του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσαλονίκης από την κ. Μαριέττα Γιαννάκου. Στο ΦΕΚ αρ. φύλλου 73, της 2ας Φεβρουαρίου του 2007 στην σελίδα 612 γίνεται ο διορισμός της κας Ρεπούση, ως επίκουρης καθηγήτριας με μονιμότητα σύμφωνα με την προηγουμένως προκηρυχθείσα θέση. Δηλ η προκήρυξη της θέσεως έγινε αφού είχε αναλάβει την συγγραφή του βιβλίου και ο διορισμός, έγινε, αφού είχε συγγράψει προηγουμένως το βιβλίο. Δηλ. όταν παρέδωσε το βιβλίο αυτό η κα Ρεπούση δεν ήταν μόνιμη Επίκουρος Καθηγήτρια Πανεπιστημίου.
Προφανώς θα πει κάποιος είχε διδακτική εμπειρία, μεταπτυχιακά, διδακτορικούς τίτλους, όλα καλά, πτυχίο Ιστορίας όχι.
Δεν ήταν Καθηγήτρια Πανεπιστημίου Ιστορίας, όταν παρέδωσε το βιβλίο επαναλαμβάνω, και αυτό τα λέει όλα. Η ίδια κυρία Ρεπούση, που αμφισβητεί το δικαίωμα της Ακαδημίας Αθηνών να κρίνει το έργο της. Και ο νοών νοείτο!
