Είναι το θεμέλιο της μιζέριας που μας έχει πλήξει.
Ξέρετε τι κάνουν οι Εβραίοι την την Ημέρα της Εξιλέωσης, την ημέρα που εσείς νομίζετε ότι είναι “ιερή” για τους Εβραίους;
Εγώ ήμουν ένας από αυτούς. Αυτό δεν είναι φήμες.
Εγώ δεν είμαι εδώ για να σας διηγηθώ σαχλαμάρες. Σας δίνω στοιχεία!
***
Ένας ακατάρτιστος, θα απορήσει γιατί μας μισούν οι Ιουδαίοι, ίσως και να το αμφισβητήσει. Όποιος όμως μελετήσει λίγη ιστορία αμέσως θα αντιληφθεί το γεγονός του Ιουδαϊκού μίσους κατά της Ελλάδος, των Ελλήνων και ιδίως του συνόλου των πνευματικών αξιών, που συγκροτούν τον Ελληνισμό.
Το ηρωϊκό στοιχείο απουσιάζει στον εβραϊσμό. Οι εβραίοι δεν γράψανε δοξασμένες ιστορικές σελίδες. Μαραθώνες, Θερμοπύλες και Σαλαμίνες δεν υπάρχουν στους Ιουδαίους. Ούτε ποτέ τους οι εβραίοι αγωνισθήκανε για ιδέες. Απεναντίας, κάθε προσπάθειά τους απέβλεπε στην ικανοποίηση υλικών αισθημάτων. Πάντοτε έκαναν ή δεν έκαναν, με κίνητρο το όφελος και πιο συγκεκριμένα το οικονιμικό κέρδος. Το Ισραήλ, όπως αποδεικνύεται εκ της ιστορίας του, ενδιαφερότανε για όνους, ημίονους, θηλικάς όνους, κάμηλους και φυσικά για χρυσόν και άργυρον. Δεν γνωρίζω ούτε ένα πόλεμο, ούτε μία μάχη, ούτε μία εκστρατεία που να είχε σκοπό την δόξα, την τιμή, το μεγαλείον, τον πολιτισμόν, τα ιδανικά. Όλα αυτά που συγκινούσαν τους Έλληνες και κατηύθυναν την ιστορική εξέλιξίν τους είναι τελείως άγνωστα στους εβραίους. Η αξία των εβραίων υπολογίζεται σε υλικά αγαθά. Κατά την εβραϊκή νοοτροπία ευτυχής είναι ο κάτοχος ζώων, δούλων, και χρυσού.
Το ηρωϊκό στοιχείο απουσιάζει στον εβραϊσμό. Οι εβραίοι δεν γράψανε δοξασμένες ιστορικές σελίδες. Μαραθώνες, Θερμοπύλες και Σαλαμίνες δεν υπάρχουν στους Ιουδαίους. Ούτε ποτέ τους οι εβραίοι αγωνισθήκανε για ιδέες. Απεναντίας, κάθε προσπάθειά τους απέβλεπε στην ικανοποίηση υλικών αισθημάτων. Πάντοτε έκαναν ή δεν έκαναν, με κίνητρο το όφελος και πιο συγκεκριμένα το οικονιμικό κέρδος. Το Ισραήλ, όπως αποδεικνύεται εκ της ιστορίας του, ενδιαφερότανε για όνους, ημίονους, θηλικάς όνους, κάμηλους και φυσικά για χρυσόν και άργυρον. Δεν γνωρίζω ούτε ένα πόλεμο, ούτε μία μάχη, ούτε μία εκστρατεία που να είχε σκοπό την δόξα, την τιμή, το μεγαλείον, τον πολιτισμόν, τα ιδανικά. Όλα αυτά που συγκινούσαν τους Έλληνες και κατηύθυναν την ιστορική εξέλιξίν τους είναι τελείως άγνωστα στους εβραίους. Η αξία των εβραίων υπολογίζεται σε υλικά αγαθά. Κατά την εβραϊκή νοοτροπία ευτυχής είναι ο κάτοχος ζώων, δούλων, και χρυσού.
Ο Ιεχωβάς π.χ. για να ανταμείψει τον Ιώβ που του στάθηκε πιστός του χάρισε 14000 πρόβατα! κ.τ.λ. ή τα περίφημα αγαθά του Αβραάμ ήσαν μόσχοι και μουλάρια. Δηλαδή η Θεία ανταμοιβή δεν ήτο ηθική, πνευματική, ψυχική, αλλά υλική.
Στα 1894 ο εβραίος Μπερνάρ Λαζάρ δημοσίευσε το βιβλίο του “L’ antisemitisme son histoire et ses causes”, δηλαδή “Ο Αντισημιτισμός, η ιστορία και οι αιτίες του”. Το έργο αυτό πρωτοκυκλοφόρησε το 1988 στην Ελλάδα από τις εκδόσεις “Ελεύθερη Σκέψις”. Εκτός από τις ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες που μορφώνουν ιστορικά υπάρχει και η διαπίστωση, οτι η γενική αιτία του αντιεβραϊσμού είναι οι ίδιοι οι εβραίοι.
Στα 1894 ο εβραίος Μπερνάρ Λαζάρ δημοσίευσε το βιβλίο του “L’ antisemitisme son histoire et ses causes”, δηλαδή “Ο Αντισημιτισμός, η ιστορία και οι αιτίες του”. Το έργο αυτό πρωτοκυκλοφόρησε το 1988 στην Ελλάδα από τις εκδόσεις “Ελεύθερη Σκέψις”. Εκτός από τις ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες που μορφώνουν ιστορικά υπάρχει και η διαπίστωση, οτι η γενική αιτία του αντιεβραϊσμού είναι οι ίδιοι οι εβραίοι.
Συνιστώ να διαβάσετε με την μεγαλύτερη προσοχή την παρακάτω παράγραφο:
“Εαν αυτή η εχθρότητα, αυτή η απέχθεια, δεν είχαν εκδηλωθεί προς τους Εβραίους παρά μόνον σε έναν χρόνο και σε μία χώρα, θα ήταν εύκολο να επισημανθούν οι περιορισμένες αιτίες τους. Όμως αυτή η φυλή, αντιθέτως, κυνηγήθηκε και μισήθηκε από όλους τους λαούς στους κόλπους των οποίων εγκαταστάθηκε. Oι εχθροί των Εβραίων, ανήκαν στις πιο ποικίλες φυλές, ζούσαν σε χώρες πολύ μακρινές μεταξύ τους, εκυβερνώντο από διαφορετικούς νόμους, εκυριαρχούντο από αντιτιθέμενες αρχές, δεν είχαν ούτε τα ίδια ήθη, ούτε τα ίδια έθιμα, και εμπνέονταν από ανόμοιες αντιλήψεις που δεν τους επέτρεπαν να κρίνουν ομοιομόρφως όλα τα πράγματα. Θα πρέπει λοιπόν, να υπήρχαν ανέκαθεν οι γενικές αιτίες του αντισημιτισμού μέσα στο ίδιο το Ισραήλ και όχι μέσα σ’ εκείνους που τον καταπολέμησαν”.
Ο συγγραφεύς θέτει άμεσα το ερώτημα:
“Εαν αυτή η εχθρότητα, αυτή η απέχθεια, δεν είχαν εκδηλωθεί προς τους Εβραίους παρά μόνον σε έναν χρόνο και σε μία χώρα, θα ήταν εύκολο να επισημανθούν οι περιορισμένες αιτίες τους. Όμως αυτή η φυλή, αντιθέτως, κυνηγήθηκε και μισήθηκε από όλους τους λαούς στους κόλπους των οποίων εγκαταστάθηκε. Oι εχθροί των Εβραίων, ανήκαν στις πιο ποικίλες φυλές, ζούσαν σε χώρες πολύ μακρινές μεταξύ τους, εκυβερνώντο από διαφορετικούς νόμους, εκυριαρχούντο από αντιτιθέμενες αρχές, δεν είχαν ούτε τα ίδια ήθη, ούτε τα ίδια έθιμα, και εμπνέονταν από ανόμοιες αντιλήψεις που δεν τους επέτρεπαν να κρίνουν ομοιομόρφως όλα τα πράγματα. Θα πρέπει λοιπόν, να υπήρχαν ανέκαθεν οι γενικές αιτίες του αντισημιτισμού μέσα στο ίδιο το Ισραήλ και όχι μέσα σ’ εκείνους που τον καταπολέμησαν”.
Ο συγγραφεύς θέτει άμεσα το ερώτημα:
“Γιατί οι Ιουδαίοι μισήθηκαν σε όλες αυτές τις χώρες, σε όλες τις πόλεις;” και απαντά ο ίδιος εξ’ ίσου άμεσα. “Επειδή ποτέ δεν εντάχθηκαν στις πόλεις σαν πολίτες, αλλά πάντοτε σαν προνομιούχοι. Ήθελαν πριν απ’ όλα, αν και εγκατέλειψαν την Παλαιστίνη, να παραμείνουν Ιουδαίοι και πατρίδα τους ήταν πάντοτε η Ιερουσαλήμ… Σχημάτιζαν παντού ένα είδος πολιτειών συνδεδεμένων με την Ιουδαία και με την Ιερουσαλήμ”.
Ο αντιεβραϊσμός επομένως είναι η αντίδραση των λαών κατά της δράσεως των εβραίων να επιβληθούν. Αν οι εβραίοι, όπου βρίσκονταν δεν επεδίωκαν την επικράτησίν των στα διάφορα Έθνη, ασφαλώς δεν θα προκαλούσαν την αντίδρασή των και δεν θα ανεπτύσσετο πουθενά αντιεβραϊσμός. Στην διασπορά υπάρχουν Έλληνες, Αρμένιοι και άλλοι λαοί. Οι Έλληνες π.χ. καθώς και οι Αρμένιοι δεν προσπαθούν δια παντός τρόπου να επιβληθούν στις χώρες όπου ζούν. Ούτε υπονομεύουν τα κράτη στα οποία είναι πολίτες για να αρπάξουν την εξουσία υπέρ των Ελλήνων ή των Αρμενίων, ούτε συνομωτούν για να ελέγχουν τις κυβερνήσεις άλλων εθνών. Γι’ αυτό δεν ανεπτύχθη διεθνώς κίνησις ανθελληνική ή αντιαρμενική.
Απεναντίας οι εβραίοι υποκινούμενοι από τους ηγέτες τους, αποπειρώνται να κυριεύσουν πολιτικά και οικονομικά τους λαούς, οι οποίοι φυσικά δεν κάθονται με σταυρωμένα χέρια. Άλλοτε νωρίτερα, άλλοτε αργότερα αποκαλύπτεται ο ρόλος των εβραίων και γιγαντώνεται το μίσος εναντίον τους. Μίσος που οι ίδιοι οι εβραίοι δημιούργησαν με τις πράξεις τους.
Το εγκυκλοπαιδικό λεξικό “Ελευθερουδάκη” (εκδ. “Ελευθερουδάκη” τόμος 2, σελ.219 λ. “Αντισημιτισμός”) κυκλοφόρησε το 1927. Κανείς δεν μπορεί να το αποκαλέσει “ναζιστικό”. Διότι το 1927 ο ναζισμός δεν εξουσίαζε την Γερμανία. Επομένως η εγκυκλοπαίδεια δεν είναι επηρεασμένη κατά των εβραίων.
Εκεί διαβάζουμε:
“αντισημιτισμός (ο). Κοινωνικόν και πολιτικόν δόγμα, πρεσβεύον την καταπολέμησιν της μεγάλης επιρροής των Ιουδαίων εν τισι χώραις δια της λήψεως περιοριστικών μέτρων κατ’ αυτών. Το δόγμα τούτο ωνομάσθη αντισημιτισμός, καίτοι στρεφόμενον κατά μόνων των Ιουδαίων, διότι ούτοι θεωρούνται ως οι μόνοι αντιπρόσωποι της σημιτικής φυλής, εν Ευρώπη.
Ο αντισημιτισμός αποτελεί την εκδήλωσιν αντιδράσεως κατά της επικρατήσεως και εν γένει της αναμίξεως του ισραηλιτικού στοιχείου εις την πολιτικήν και οικονομικήν ζωήν άλλων λαών, στερείται δ’ ούτω χαρακτήρος θρησκευτικού. Ουχ ήττον, πλειστάκις τα θρησκευτικά πάθη εχρησιμοποιήθησαν προς επιβολήν των οικονομικών και πολιτικών αρχών του αντισημιτισμού. Η ιστορία αυτού ως δόγματος άρχεται μόνον από των μέσων του ΙΘ αιώνος, ότε και τον πρώτον εγένετο χρήσις του ονόματος. Αλλά η ασυστηματοποίητος αντίδρασις κατά του ισραηλιτικού στοιχείου ήρχισεν εις πολύ παλαιότερους χρόνους, θα ηδύνατο δε να λεχθή ότι προς ουδέν έθνος συνώκησαν Ιουδαίοι χωρίς να συναντήσουν, εις ωρισμένην στιγμήν, την αντίδρασή του.”
Η διαπίστωση της εγκυκλοπαίδειας ότι “προς ουδέν έθνος συνώκησαν οι ιουδαίοι χωρίς να συναντήσουν εις ωρισμένην στιγμήν την αντίδρασίν του” αποδεικύνει ότι παντού οι εβραίοι προκαλούσαν λαϊκές αντιδράσεις.
“αντισημιτισμός (ο). Κοινωνικόν και πολιτικόν δόγμα, πρεσβεύον την καταπολέμησιν της μεγάλης επιρροής των Ιουδαίων εν τισι χώραις δια της λήψεως περιοριστικών μέτρων κατ’ αυτών. Το δόγμα τούτο ωνομάσθη αντισημιτισμός, καίτοι στρεφόμενον κατά μόνων των Ιουδαίων, διότι ούτοι θεωρούνται ως οι μόνοι αντιπρόσωποι της σημιτικής φυλής, εν Ευρώπη.
Ο αντισημιτισμός αποτελεί την εκδήλωσιν αντιδράσεως κατά της επικρατήσεως και εν γένει της αναμίξεως του ισραηλιτικού στοιχείου εις την πολιτικήν και οικονομικήν ζωήν άλλων λαών, στερείται δ’ ούτω χαρακτήρος θρησκευτικού. Ουχ ήττον, πλειστάκις τα θρησκευτικά πάθη εχρησιμοποιήθησαν προς επιβολήν των οικονομικών και πολιτικών αρχών του αντισημιτισμού. Η ιστορία αυτού ως δόγματος άρχεται μόνον από των μέσων του ΙΘ αιώνος, ότε και τον πρώτον εγένετο χρήσις του ονόματος. Αλλά η ασυστηματοποίητος αντίδρασις κατά του ισραηλιτικού στοιχείου ήρχισεν εις πολύ παλαιότερους χρόνους, θα ηδύνατο δε να λεχθή ότι προς ουδέν έθνος συνώκησαν Ιουδαίοι χωρίς να συναντήσουν, εις ωρισμένην στιγμήν, την αντίδρασή του.”
Η διαπίστωση της εγκυκλοπαίδειας ότι “προς ουδέν έθνος συνώκησαν οι ιουδαίοι χωρίς να συναντήσουν εις ωρισμένην στιγμήν την αντίδρασίν του” αποδεικύνει ότι παντού οι εβραίοι προκαλούσαν λαϊκές αντιδράσεις.
Τούτο είναι ιστορικά βεβαιωμένο.
Ποιοί όμως είχαν δίκαιο; Οι εβραίοι ή οι λαοί; Ποιός λογικός άνθρωπος θα παραδεχτεί ότι διαφορετικοί λαοί, σε διαφορετικές χρονικές περιόδους, σε διαφορετικά καθεστώτα, που κατεδίωξαν τους εβραίους είχαν όλοι τους άδικο και δίκαιο οι εβραίοι;
