Από την εποχή του δόγματος Τρούμαν, οι ΗΠΑ χορηγούν στην Τουρκία και στην Ελλάδα στρατιωτική βοήθεια, δηλαδή Δάνεια και Δωρεές, για την αγορά στρατιωτικού εξοπλισμού και για την εκπαίδευση προσωπικού.
Το 1973, το σύνολο της στρατιωτικής βοήθειας των ΗΠΑ προς την Τουρκία ήταν 133 εκατομμύρια δολλάρια (από τα οποία 60 εκατομμύρια ήταν δωρεάν βοήθεια και 20 εκατομμύρια πωλήσεις επί πιστώσει). Το 1974, το σύνολο ήταν 187,4 εκατομμύρια δολλάρια (75 εκατομμύρια πωλήσεις επί πιστώσει και 63,7 εκατομμύρια δωρεές). Η στρατιωτική βοήθεια το 1975 υπολογίζεται σε 218 εκατομμύρια δολλάρια.
Η βοήθεια αυτή χορηγείται, με βάση την σχετική νομοθεσία των ΗΠΑ και διμερείς ή πολυμερείς διεθνείς συνθήκες.
Το 1962, στον νόμο περί εξωτερικής βοήθειας των ΗΠΑ προστέθηκε η ακόλουθη διάταξη, που σήμερα είναι η παράγραφος D του άρθρου 2314 του τόμου 22 του κώδικα νόμων των ΗΠΑ:
«στο εξής κάθε χώρα που χρησιμοποιεί τα αμυντικά είδη ή τις αμυντικές υπηρεσίες που τις χορηγούνται βάσει του παρόντος νόμου (και διάφορων άλλων σχετικών νόμων) κατά τρόπο που να παραβιάζει ουσιαστικά τις διατάξεις των άρθρων 2311-2320 του παρόντος νόμου ή τις συμφωνίες που έχουν συναφθεί βάσει οποιουδήποτε από τους παραπάνω νόμους, θα θεωρείται αυτόματα ότι δεν πληρή τις προϋποθέσεις για να λάβει περαιτέρω βοήθεια- (Νόμος 87-565, Μέρος ΙΙ, άρθρο 201 (α), 76 US STATUTES 259 (1962) που τροποποιεί τον Νόμο περί εξωτερικής βοήθειας προσθέτοντας νέα παράγραφο τώρα, 22 USCA, άρθρο 2314 D).
Στην σημερινή μορφή το άρθρο 2302 (που έχει αντικαταστήσει το άρθρο 2311 που αναφέρεται στο νόμο) και τροποποιήθηκε με το άρθρο 620 των Νόμων των ΗΠΑ, απαριθμεί διάφορους τέτοιους σκοπούς:
«Αμυντικά είδη και αμυντικές υπηρεσίες χορηγούνται σε μια χώρα αποκλειστικά και μόνο για την εσωτερική της ασφάλεια, την νόμιμη αυτοάμυνά της κλπ. Και ακόμα να βοηθούν σε εθελοντικές προσπάθειες προσωπικού των ενόπλων δυνάμεων των ΗΠΑ σε φίλες χώρες, για την διατήρηση ή αποκατάσταση της διεθνούς ειρήνης….., ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΕΡΓΩΝ και στην ανάληψη άλλων δραστηριοτήτων, που να υποβοηθούν την ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ και ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ των χωρών αυτών».
Εδώ παρατηρούμε ότι οι ΗΠΑ έχουν μεγάλες ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ Ενεργειών στο Ελληνικό έδαφος…Στην συνέχεια υπάρχει και το άρθρο 2364 (α) του τόμου 22 του Κώδικα Νόμων των ΗΠΑ που ορίζει:
«Σε κάθε οικονομικό έτος, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ μπορεί να εγκρίνει την χρήση ορισμένων κονδυλίων, για τις χρήσεις που ορίζει το κεφάλαιο αυτό του Νόμου και την χορήγηση βοήθειας συνολικού ύψους όχι πάνω από 250.000.000 δολλάρια, εφ’ όσον ο Πρόεδρος διαπιστώσει μια τέτοια έγκριση έχει σημασία για την ασφάλεια των ΗΠΑ».Ο Πρόεδρος λοιπόν έχει την δυνατότητα να χορηγεί βοήθεια σε ορισμένες περιστάσεις και μέχρι ένα προκαθορισμένο όριο, -χωρίς να λαμβάνει υπ’ όψιν του τους όρους που επιβάλλει ο νόμος».
Εφ’ όσον ο Πρόεδρος διαπιστώσει ότι η βοήθεια έχει σημασία για την ασφάλεια των ΗΠΑ, μπορεί να παραβεί τον Νόμο χάριν της πολιτικής σκοπιμότητας κλπ.
Το άρθρο 2301 τονίζει την φιλειρηνική πρόθεση της Νομοθεσίας, μόνο –για ατομική ή συλλογική αυτοάμυνα.
Ο σκοπός του Νόμου είναι:
«Να θεσπίσει μέτρα για την κοινή άμυνα εσωτερικής και εξωτερικής επίθεσης.
Το άρθρο 2311 αναφέρει με συντομία άλλους δύο σκοπούς:
Α) την ενίσχυση της ασφάλειας των ΗΠΑ και Β) την προώθηση της παγκόσμιας ειρήνης…..Σχετικό είναι και το άρθρο 2302, το οποίο όμως ο Πρόεδρος μπορεί να αγνοεί όταν εφαρμόζει το άρθρο 2364 (α) μια και αναφέρεται όχι στον σκοπό της βοήθειας αυτής καθαυτής, αλλά στους σκοπούς που μπορεί να χρησιμοποιηθεί η βοήθεια από τον παραλήπτη.
Για να μπορέσει λοιπόν ο Πρόεδρος των ΗΠΑ να ενεργήσει σύμφωνα με το άρθρο 2364 (α) πρέπει να διαπιστώσει ότι: Α) η βοήθεια εξυπηρετεί κάποιον από τους σκοπούς τους σχετικούς με την στρατιωτική βοήθεια νομοθεσίας, δηλ. ότι πρώτον αφορά μέτρα για κοινή άμυνα κατά εξωτερικής ή εσωτερικής επίθεσης ή συνεπάγεται την χρησιμοποίηση ένοπλης δύναμης για ατομική ή συλλογική αυτοάμυνα, ή ενισχύει την ασφάλεια των ΗΠΑ, ή προάγει την παγκόσμια ειρήνη.
Η συνέχιση της βοήθειας προς την Τουρκία με βάση το άρθρο 2364 (α) προσκρούει στον πρώτο από τους παραπάνω δύο κύριους όρους, ακόμα και αν ο Πρόεδρος κρίνει ότι καλύπτεται ο δεύτερος. Πρώτα απ’ όλα, προσφυγή στο άρθρο 2364 (α) σημαίνει πως αναγνωρίζεται ότι σύμφωνα με το άρθρο 2314 (D), η ΤΟΥΡΚΙΑ δεν έχει πια την Νομική δυνατότητα να παίρνει βοήθεια από τις ΗΠΑ.
Το επόμενο συμπέρασμα είναι ότι συνέχιση της βοήθειας δεν μπορεί να εξυπηρετεί τους σκοπούς (α), (β) και (δ) του πρώτου Νόμου, αφού η Νομική ανικανότητα της Τουρκίας οφείλεται στο γεγονός ότι χρησιμοποίησε και ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ να χρησιμοποιεί τον χορηγούμενο στρατιωτικό ΟΠΛΙΣΜΟ για να εξυπηρετήσει επιθετικά σχέδια, εναντίων της ΕΛΛΑΔΑΣ, χώρας μέλους του Στρ. σκέλους του ΝΑΤΟ!.....
Οπωσδήποτε όχι για να αμυνθεί απέναντι σε κάποιου είδους επίθεση, όπως οι σκοποί αυτοί απαιτούν!....
Για να συνεχιστεί η βοήθεια, πρέπει ο Πρόεδρος να επικαλεστεί τον τρίτο σκοπό, την ενίσχυση δηλ. της ασφάλειας των ΗΠΑ, κάτι που δεν υφίσταται!...
Ο σκοπός αυτό μοιάζει πολύ με τον δεύτερο όρο, στην διαπίστωση πως η βοήθεια έχει σημασία για την ασφάλεια των ΗΠΑ, αλλά δεν μπορεί να ταυτιστεί με αυτόν.
Οι δύο διατάξεις πρέπει να ερμηνευτούν έτσι, ούτως ώστε η κάθε μία διατηρεί ξεχωριστό νόημα.
Τέλος στην σχετική έκθεση της Βουλής Νο 1992, 1852 USC CAN 1528, 1578 και 1597 αναφέρεται ότι:
Επειδή αναγνωρίζεται πως ίσως υπάρξουν περιπτώσεις που οι ΗΠΑ θα πρέπει να δείξουν φιλική διάθεση και επιθυμία να βοηθήσουν ορισμένες χώρες, που είναι αδύνατον να υπογράψουν ορισμένες επίσημες συμφωνίες παροχής βοήθειας, προβλέπεται ότι ένα ποσό από αυτά τα κονδύλια μπορεί να χορηγηθεί, χωρίς να ληφθούν υπ’ όψιν οι όροι που περιλαμβάνονται στον Νόμο περί αμοιβαίας ασφάλειας, όταν ο Πρόεδρος διαπιστώσει πως κάτι τέτοιο εξυπηρετεί τα συμφέροντα και την ασφάλεια των ΗΠΑ.
Ορισμένες χώρες, επειδή είναι γεωγραφικά εκτιθέμενες στην Κομμουνιστική απειλή και επειδή η εσωτερική πολιτική κατάστασή τους είναι επισφαλής τόσο, ώστε να διατρέχουν κίνδυνο κομμουνιστικής ανατροπής, φοβούνται να συνάψουν συμφωνίες που θα μπορούσαν να ερμηνευτούν σαν συμμαχία με τις ΗΠΑ, εναντίον της ΡΩΣΣΙΑΣ.
Μια έγκαιρη χορήγηση βοήθειας, σύμφωνα με την παρούσα διάταξη, θα μπορούσε να προφυλάξει την χώρα αυτή, από το να περιέλθει στην Σοβιετική κυριαρχία.
Στην ανάλυση (κατ’ άρθρο) που επισυνάπτεται στην έκθεση της επιτροπής, βρίσκουμε μια κάποια διαφορετική εξήγηση.
«….η επιτροπή έκρινε, πως είναι σημαντικό να υπάρχει κάποια ευελιξία στο χειρισμό καταστάσεων εκτάκτου ανάγκης και την χορήγηση περιορισμένης έκτασης βοήθειας, για περιπτώσεις όπου δεν είναι δυνατή η διαπραγμάτευση συμφωνιών». Πρόθεση λοιπόν του σχετικού άρθρου ήταν να κάνει δυνατή την έναρξη παροχής βοήθειας σε μια χώρα, που δεν έχει ακόμα τα τυπικά προσόντα για την λήψη βοήθειας.
Είναι σαφές ότι δεν έχει την πρόθεση να επιτρέψει την συνέχιση της βοήθειας προς ένα κράτος, που έχει γίνει εκ των υστέρων ανίκανο να λάβει βοήθεια….
Υπάρχει όμως ένας παράγοντας, που περιπλέκει λίγο ή πολύ τα πράγματα. Μια σχετική μελέτη της βιβλιοθήκης του Κογκρέσου (μελέτη της 20-9-1974 της Υπηρεσίας Μελετών), αναφέρει πολλές περιπτώσεις όπου οι συζητήσεις στο Κογκρέσο στηρίζονται στην εντύπωση, ότι αποκλειστικός όρος για την εφαρμογή της επίμαχης διάταξης είναι η διαπίστωση από τον Πρόεδρο, ότι η βοήθεια έχει σημασία για την ασφάλεια των ΗΠΑ.
Επίσης είναι χαρακτηριστική η έκθεση της επιτροπής της βουλής το 1962, που εισηγείται την τροποποίηση που είναι σήμερα το άρθρο 2314 (D), όπου αφού εξηγεί τον σκοπό του άρθρου προσθέτει:
«Ο Πρόεδρος μπορεί να χρησιμοποιήσει τις Ειδικές Εξουσίες του που προβλέπονται από το άρθρο 2364 (α) του παρόντος νόμου, για να μην εφαρμόσει τους όρους της παραγράφου αυτής».Εδώ αντιμετωπίζουμε το πρόβλημα της σωστής εκτίμησης της αξίας διαφόρων Αντιφατικών στοιχείων, της νομοθετικής προϊστορίας, μιας διάταξης.
Η άσκηση των ειδικών Εξουσιών του Προέδρου απαιτεί κάτι παραπάνω από μια απλή διαπίστωση εξυπηρέτησης του Εθνικού συμφέροντος, φαίνεται πιο σωστή….
Αθανάσιος Στριγάς
Παγκόσμιοι Εντολοδότες
