Του Βαγγέλη Κουφουδάκη
Ο Προέδρος τού ΟΧΙ, Τάσσος Παπαδόπουλος
Ο επιμνημόσυνος λόγος που εκφώνησε την Κυριακή 11.12.2011 ο καθηγητής Βαγγέλης Κουφουδάκης στο 3ο ετήσιο Μνημόσυνο τού αειμνήστου προέδρου τού ΟΧΙ Τάσσου Παπαδόπουλου:
Θεοφιλέστατε,
Κυρία Παπαδοπούλου και μέλη της οικογένειας του αείμνηστου Προέδρου,
Εκλεκτοί προσκεκλημένοι,
Φίλοι και εκτιμητές του έργου του αείμνηστου Τάσσου Παπαδόπουλου,
Με ιδιαίτερη συγκίνηση βρίσκομαι σ΄ αυτό τον ιερό χώρο για να τιμήσω μαζί σας τη μνήμη του Τάσσου Παπαδόπουλου, ενός αγωνιστή, ενός ηγέτη, που πρόσφερε πολλά στους αγώνες για την περιφρούρηση του Κυπριακού Ελληνισμού και της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η απουσία του σήμερα είναι ιδιαίτερα αισθητή λόγω του κενού υπεύθυνης ηγεσίας που αντιμετωπίζει η Κυπριακή Δημοκρατία.
Ευχαριστώ την οικογένεια του τέως Προέδρου για την ευγενή της πρόσκληση. Η καταγωγή μου δεν είναι από την Κύπρο. Αισθάνομαι όμως Κύπριος γιατί η ιστορική και πολιτισμική συνέχεια του Κυπριακού Ελληνισμού, ενός κομματιού του Ελληνικού Έθνους, διακινδυνεύει για άλλη μία φορά για την εξυπηρέτηση ξένων συμφερόντων. Η υπεράσπιση της εθνικής ύπαρξης του Ελληνισμού δεν γίνεται με εκχώρηση δικαιωμάτων και ραγιαδισμό.
Αυτό το γνώριζε ο Τάσσος Παπαδόπουλος όταν στο ιστορικό του Διάγγελμα της 7ης Απριλίου του 2004 κάλεσε τον Κυπριακό Ελληνισμό να αποφασίσει για το παρόν και το μέλλον της Κύπρου και για τις γενιές που θα έρθουν μετά από εμάς.
Ο Τάσσος Παπαδόπουλος, ως λαοπρόβλητος ηγέτης, είχε εμπιστοσύνη στην κρίση του Κυπριακού λαού. Όπως αποδείχθηκε στις 24 Απριλίου 2004, η συντριπτική πλειοψηφία των Ελληνοκυπρίων είχε και αυτή εμπιστοσύνη στην κρίση και στην πολιτική του Τάσσου Παπαδόπουλου.
Ως Έλληνας της Διασποράς, με ρίζες στη Μικρά Ασία, βρίσκω δύναμη και ιστορική συνέχεια στη σοφία των αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων. Αν υπάρχει ένα ρητό που χαρακτηρίζει τον ηγέτη που τιμούμε σήμερα είναι το «Αρχή άνδρα δείκνυσι», δηλαδή ο χαρακτήρας του ατόμου φαίνεται από τον τρόπο άσκησης των καθηκόντων του. Αυτό το ρητό συνοψίζει τη σημερινή επιμνημόσυνη ομιλία μου.
Από την εποχή του απελευθερωτικού αγώνα μέχρι το ιστορικό Διάγγελμα της 7ης Απριλίου 2004 και την ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας ως ένα ανεξάρτητο, κυρίαρχο, ισότιμο Κράτος στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ο Τάσσος Παπαδόπουλος ήταν παρών στους αγώνες και τις θυσίες του Κυπριακού λαού.
Από τα πρώτα μέλη της ΕΟΚΑ, ο Τάσσος Παπαδόπουλος πίστευε στην ανάγκη και τη σημασία του απελευθερωτικού αγώνα σε αντίθεση με μερικούς που σήμερα προσπαθούν να ξαναγράψουν την ιστορία και να βεβηλώσουν τη μνήμη αυτών που συνέβαλαν στην απελευθέρωση της Κύπρου.
Ήταν πιστός συνεργάτης του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου. Μαζί με τον Βάσο Λυσσαρίδη, ως Σύμβουλος του Εθνάρχη Μακαρίου και μέλος της Κυπριακής Αντιπροσωπείας στο Λονδίνο το 1959, ο Τάσσος Παπαδόπουλος είχε την διορατικότητα, την εντιμότητα και το πολιτικό θάρρος να αντιταχθεί στις Συμφωνίες του 1959, γιατί ήταν άδικες και περιείχαν μελλοντικούς κινδύνους για την Κυπριακή Δημοκρατία. Η ιστορία απέδειξε την ορθότητα της κρίσης του, όπως έγινε και 45 χρόνια αργότερα με το Σχέδιο Ανάν.
Απόφοιτος της Νομικής Σχολής Gray’s Inn του Λονδίνου, υπηρέτησε την πατρίδα του από νεαρά ηλικία και με μεγάλη επιτυχία σε διάφορα σημαντικά Υπουργεία. Υπηρέτησε επίσης ως Βουλευτής, Συνομιλητής, Πρόεδρος της Βουλής, Πολιτικός Ηγέτης και τελικά ως Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Είχα την τιμή να γνωρίσω και να συνεργασθώ με τον Τάσσο Παπαδόπουλο. Θαύμασα το ήθος, το έργο, τη διορατικότητα, την αξιοκρατία, τη σεμνότητα και τις εγκυκλοπαιδικές γνώσεις αυτού του ανθρώπου. Ο Τάσσος Παπαδόπουλος ποτέ δεν χαμήλωσε τον εαυτό του για να γίνει αρεστός είτε στην Κύπρο είτε στο εξωτερικό.
Ήταν πάντα αφοσιωμένος στην εύρεση μιας δίκαιης, βιώσιμης, λειτουργικής λύσης του Κυπριακού, που θα επανένωνε την Κυπριακή Δημοκρατία πάνω στις αρχές στις οποίες βασίζεται η Ευρωπαϊκή Ένωση, χωρίς κατοχικά στρατεύματα, ξένους κηδεμόνες και εγγυητές.
Επειδή παρέμεινε σταθερός στις αρχές του, δέχθηκε άνευ προηγουμένου συντονισμένες και άδικες επιθέσεις εντός και εκτός της Κύπρου, από άτομα που δεν σεβάσθηκαν τη δημοκρατική έκφραση ενός δημοκρατικά εκλεγμένου Προέδρου και της σημαντικής πλειοψηφίας του Κυπριακού Ελληνισμού. Όπως είπε ο Τάσσος Παπαδόπουλος στις 7 Απριλίου 2004, ανέλαβε την εξουσία με εντολή να διαπραγματευθεί λύση του Κυπριακού, όχι με εντολή να προσυπογράψει οποιαδήποτε λύση ήθελε να προκύψει από τις διαπραγματεύσεις. Αυτό και έκανε, γιατί ήταν ένας υπεύθυνος Αρχηγός Κράτους και όχι ένας Κομματικός Ηγέτης δεσμευμένος από στενές ιδεολογικές προκαταλήψεις.
Αυτό φάνηκε από τη Συμφωνία της 8ης Ιουλίου 2006 για την επανέναρξη των συνομιλιών για τη λύση του Κυπριακού. Δυστυχώς, αυτή Συμφωνία εγκαταλείφθηκε. Νέες κατευθυντήριες γραμμές που έγιναν δεκτές το Μάρτιο και Μάιο του 2008 επανέφεραν την Κυπριακή Δημοκρατία σ΄ ένα νέο ατέρμονα κύκλο συνομιλιών γύρω από σχήματα που απερρίφθησαν το 2004. Το λαϊκό αίσθημα που εκφράσθηκε ελεύθερα το 2004 όχι μόνο δεν ελήφθη και δεν λαμβάνεται υπόψη, αλλά παρερμηνεύεται σκόπιμα με νέες υποχωρήσεις που αποδίδονται, είτε στον Πρόεδρο Μακάριο, είτε στα Ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας.
Αν όμως οι προκάτοχοι του νυν Προέδρου έκαναν λάθη τακτικής και ουσίας, γιατί δεν γίνεται καμία προσπάθεια αλλαγής πλεύσης; Αντίθετα, βλέπουμε τη συνεχή προσαρμογή στα αποτελέσματα της εισβολής και κατοχής που συνοδεύονται από ευκαιριακές προπαγανδίστικες επετειακές διακηρύξεις.
Αυτές οι διακηρύξεις χρησιμοποιούνται σαν φύλλο συκής για να καλύψουν την έλλειψη μίας πανεθνικής πολιτικής και τις νέες υποχωρήσεις που γίνονται σε βασικές πτυχές του Κυπριακού υπό την καθοδήγηση του Alexander Downer στις αποκαλούμενες «κυπριακής ιδιοκτησίας» συνομιλίες.
Ακούγονται και εκκλήσεις από κυβερνητικής πλευράς για ενότητα στην πολιτική ζωή της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ενότητα όμως δεν σημαίνει αποδοχή μίας οποιασδήποτε πολιτικής που βασίζεται στη νεκρανάσταση του Σχεδίου Ανάν και στις νέες υποχωρήσεις που γίνονται, σύμφωνα με τις διαρροές από τις συνομιλίες.
Η ενότητα βασίζεται σε διαβουλεύσεις που οδηγούν σε μία πανεθνική πολιτική, που βασίζεται στο αποτέλεσμα του Δημοψηφίσματος του 2004 και όχι στην παραβίαση της λαϊκής βούλησης. Δυστυχώς όμως βλέπουμε το αντίθετο.
Η εμμονή του νυν Προέδρου ότι είναι «ο Πρόεδρος της λύσης» και οι διαρροές από τις συνομιλίες δείχνουν νέες δεσμεύσεις και υποχωρήσεις σε ουσιαστικά θέματα μεταξύ των οποίων:
• την αποδοχή δύο κυρίαρχων κρατικών οντοτήτων,
• την εκ περιτροπής Προεδρία,
• τη σταθμισμένη ψήφο,
• την εγκατάλειψη των δικαστικών αποφάσεων για το περιουσιακό,
• την παραμονή μεγάλου αριθμού εποίκων,
• τον περιορισμό στον αριθμό των προσφύγων που δικαιούνται επιστροφή στις πατρογονικές τους εστίες,
• την αντικατάσταση της διεθνώς αναγνωρισμένης Κυπριακής Δημοκρατίας από δύο συνεταιρικά ισότιμα Κράτη, όπως ζητούσε ο Αμερικανός Μεσολαβητής Richard Holbrooke το 1998 και ο Kofi Annan το 2004
Αυτές οι ιδέες όμως απορρίφθηκαν αποφασιστικά το 2004 από τον Τάσσο Παπαδόπουλο και τον Κυπριακό ελληνισμό.
Και ενώ δεν περίμενα διαφορετική τοποθέτηση από τους Λειτουργούς των Ηνωμένων Εθνών, πού είναι η ευαισθησία της κυβερνητικής ηγεσίας προς τη λαϊκή βούληση; Το ερώτημα γίνεται πιο έντονο ιδίως τη στιγμή που η ύπαρξη της Κυπριακής Δημοκρατίας αμφισβητείται καθημερινά από την κατοχική δύναμη, ενώ με καθημερινές απειλές προς την Κύπρο και την Ευρωπαϊκή Ένωση, η Τουρκία προσπαθεί να επιβάλει τη διχοτομική της πολιτική. Η Κυπριακή Δημοκρατία, μέλος του ΟΗΕ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και ανεξάρτητη χώρα για 51 χρόνια, δεν είναι υποτελές Κράτος της Τουρκίας.
Και όμως, εν μέσω τουρκικών απειλών και αμφισβήτησης της Κυπριακής Δημοκρατίας από την Τουρκία, ο Downer και ο Ban ki Moon κράτησαν σιγή ιχθύος για να μη διαταράξουν το «καλό κλίμα» των συνομιλιών. Το θέατρο του παραλόγου των λεγόμενων «Κυπριακής ιδιοκτησίας» συνομιλιών που είδαμε τον περασμένο μήνα στη Νέα Υόρκη δεν μπορεί να συνεχίσει. Βαδίζουμε στην τελική ευθεία του οδικού χάρτη του Alexander Downer σε πλήρη άγνοια του Κυπριακού λαού και με πλήρη περιφρόνηση του αποτελέσματος του Δημοψηφίσματος του 2004.
Το Σεπτέμβριο, στη συνάντησή του στη Νέα Υόρκη με εκπροσώπους των πέντε Μονίμων Μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας, και εν μέσω τουρκικών απειλών, ο Πρόεδρος πρότεινε στους συνομιλητές του να μοιρασθεί ο φυσικός πλούτος της Κυπριακής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης με τους Τουρκοκυπρίους, ακόμα και πριν τη λύση του Κυπριακού. Μας είπαν ότι αυτή η νέα υποχώρηση έγινε φιλικά δεκτή από τους συνομιλητές του Προέδρου, ενώ ο Downer είπε ότι, αν του ζητηθεί, θα προφέρει τις μεσολαβητικές υπηρεσίες του για την αξιοποίηση αυτής της πρότασης.
Ο φυσικός πλούτος της Κυπριακής Δημοκρατίας ανήκει στην Κυπριακή Δημοκρατία και όχι στις Κοινότητες. Όπως σε όλα τα δημοκρατικά κράτη, η Κυβέρνηση αποφασίζει με δημοκρατικές διαδικασίες πού και πώς θα χρησιμοποιηθούν οι οικονομικοί πόροι της χώρας προς όφελος όλων των νόμιμων πολιτών του Κράτους. Πότε όμως συζητήθηκε αυτή η χειρονομία με την Κυπριακή πολιτική ηγεσία;
Μονόπλευρες δεσμεύσεις δεν συμβάλλουν στην πολιτική ενότητα, ούτε και υπεκφυγές και αναφορές στο προδοτικό χουντικό πραξικόπημα δικαιολογούν την έλλειψη μίας πανεθνικής πολιτικής. Πανεθνική πολιτική σέβεται και βασίζεται στην απόφαση της συντριπτικής πλειοψηφίας του Κυπριακού Ελληνισμού της 24ης Απριλίου 2004.
Η παρακαταθήκη που άφησε ο Τάσσος Παπαδόπουλος βρίσκεται στο ιστορικό Διάγγελμα της 7ης Απριλίου 2004 όταν κάλεσε τον Κυπριακό Ελληνισμό να προασπισθεί την Κυπριακή Δημοκρατία λέγοντας ΟΧΙ στην κατάλυσή της. Τί είπε εκείνη την ημέρα ο Τάσσος Παπαδόπουλος; «Με αίσθημα ευθύνης απέναντι στην ιστορία, στο παρόν και μέλλον της Κύπρου και του λαού μας». Αυτή πρόταση συνοψίζει το πώς έβλεπε την προεδρία ο Τάσσος Παπαδόπουλος: «Ευθύνη απέναντι στην ιστορία, στο παρόν και το μέλλον της Κύπρου». Ευθύνη και υπευθυνότητα είναι η βάση της εξάσκησης των καθηκόντων του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Όπως συμπέρανε και το πόρισμα της Ερευνητικής Επιτροπής για την έκρηξη στο Μαρί της 11ης Ιουλίου 2011, ο Πρόεδρος προΐσταται του Κράτους και της Κυβέρνησης. Σε θέματα εθνικής ύπαρξης δεν υπάρχουν περιθώρια για υπεκφυγές, ευθυνοφοβία και μοιρολατρικό ψευδορεαλισμό, γιατί αυτά οδηγούν την Κυπριακή Δημοκρατία στη διάλυση και στην υποταγή της στην Τουρκία, αντί στην απελευθέρωση και στην αποκατάσταση του κανόνα του Νόμου.
Συμμόρφωση με τα αποτελέσματα του Δημοψηφίσματος της 24ης Απριλίου 2004 σημαίνει ότι σεβόμαστε τα δικαιώματα όλων των νόμιμων πολιτών της Κυπριακής Δημοκρατίας και ότι δεν εκχωρούμε διεθνώς αναγνωρισμένα δικαιώματα σε κανένα!
Τα σχέδια για τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας δεν είναι καινούργια:
• Πρωτοεμφανίσθηκαν με το Νατοϊκό Σχέδιο την Άνοιξη του 1964
• Με τα Σχέδια Acheson το Καλοκαίρι του 1964
• Με τις προτάσεις Kissinger του 1975
• Με το Σχέδιο Nimetz το 1978 και, τελικά
• Με το Σχέδιο Ανάν το 2004
Παρόλη την απόρριψη του Σχεδίου Ανάν, βλέπουμε την επαναφορά του στα πλαίσια των αποκαλούμενων «Κυπριακής ιδιοκτησίας» συνομιλιών, ενώ ο κος Downer με κυνισμό ρίχνει στάχτη στα μάτια του κοινού για αυτό που δρομολογείται. Ο κυνισμός του Downer φάνηκε στη δήλωση που έκανε τον Οκτώβριο ότι «Δεν υπάρχει εγγύηση, κανένας δεν μπορεί να δώσει εκ προϊμίου εγγύηση ότι η λύση που θα εξευρεθεί για το Κυπριακό πρόβλημα θα λειτουργήσει...». Δηλαδή, ενώ η Κυπριακή Δημοκρατία οδηγείται σε διάλυση, ο αλαζών μεσολαβητής του ΟΗΕ αποδεικνύει την αναξιοπιστία της μεσολάβησής του και του Οργανισμού που εκπροσωπεί.
Το 2004, ο Τάσσος Παπαδόπουλος είπε ότι το Σχέδιο Αννάν «αγόραζε ελπίδες», ότι η Τουρκία θα εφαρμόσει τις υποχρεώσεις της. Αυτή τη φορά ο κος Downer μας λέει ότι «τέτοιες ελπίδες δεν υπάρχουν!».
Και έτσι συνεχίζεται ο φαύλος κύκλος των συνομιλιών με:
• Απειλές σε περίπτωση απόρριψης νέων Σχεδίων για τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας
• Επανάληψη των θεωριών των χαμένων ευκαιριών, που στην πραγματικότητα ήταν χαμένες ευκαιρίες για την διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας
• Παραγνώριση, αν όχι αδιαφορία, για τα αποτελέσματα του Δημοψηφίσματος του 2004
• Και νέες υποχωρήσεις σε μια κρίσιμη στιγμή στην πολιτική ιστορία της Κυπριακής Δημοκρατίας, ιδίως διότι δεν υπάρχει αξιοπιστία σε πρόσωπα και θεσμούς.
Αυτό το γνωρίζουν όλοι στο εξωτερικό, συμπεριλαμβανομένου του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ, του κου Downer και της κατοχικής δύναμης. Όλοι γνωρίζουν την αδυναμία του συνομιλητή τους, γι΄ αυτό και πιέζουν για νέες υποχωρήσεις για να κλείσει το Κυπριακό με οδυνηρές συνέπειες για το μέλλον του Κράτους. Η λύση που δρομολογείται από την ομάδα Downer απενεχοποιεί την Τουρκία, ενώ διαλύει ένα διεθνώς αναγνωρισμένο Κράτος.
Η επιβολή του μοντέλου της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας είναι το φύλλο συκής της διάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας και της καταπάτησης των δικαιωμάτων όλων των νόμιμων πολιτών της. Αυτό το άνευ προηγουμένου και παράνομο συνταγματικό σχήμα απερρίφθη το 2004 από τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελληνοκυπρίων.
Και όμως, έχει γίνει και πάλι μια νέα πραγματικότητα που διαφημίζεται από κυβερνητικό προπαγανδιστικό φυλλάδιο μέσα από εντολές του Ban ki Moon. Το άνευ προηγουμένου συνταγματικό μοντέλο που προωθείται από την ομάδα Downer είναι παράνομο διότι παραβιάζει το Άρθρο 14 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που είναι και βασικός Νόμος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Το προτεινόμενο συνταγματικό σχήμα βασίζεται σε διακρίσεις με βάση την Εθνότητα, τη Γλώσσα και τη Θρησκεία των πολιτών του Κράτους, κάτι που απαγορεύεται από την Ευρωπαϊκή Νομοθεσία. Παρόλη την παραπληροφόρηση, τις απειλές, την σκόπιμη ασάφεια, την αποπολιτικοποίηση και απόγνωση του κοινού, και την αναξιοπιστία θεσμών και προσώπων, και αυτό το Σχέδιο δεν θα περάσει.
Αυτό, βέβαια, θα εξαρτηθεί από εσάς, τους πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας γιατί ο από μηχανής Θεός δεν θα σώσει την Κυπριακή Δημοκρατία. Η ελευθερία, η δημοκρατία, η αξιοπιστία θεσμών και ηγεσίας είναι έννοιες αδιαχώριστες. Γι΄ αυτό δεν υπάρχουν περιθώρια για αποχή και απουσία από την πολιτική διαδικασία όπως έγινε στις τελευταίες Βουλευτικές Εκλογές. Αποχή θα βοηθήσει μόνο αυτούς που θέλουν τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Κράτη και λαοί που σέβονται τον εαυτό τους δεν αυτοδιαλύονται για να ικανοποιήσουν ξένους μεσολαβητές. Αυτή τη στιγμή η προστασία της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι στα χέρια σας και στην ψήφο που θα κληθείτε να ρίξετε σ΄ ένα νέο Δημοψήφισμα, αν και όταν ένα νέο σχέδιο λύσης παρουσιασθεί στον Κυπριακό λαό. Εσείς, ο λαός της Κύπρου, είσαστε το παρόν και το μέλλον της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Όπως είπε και ο αείμνηστος Τάσσος Παπαδόπουλος στο ιστορικό Διάγγελμα της 7ης Απριλίου, το Δημοψήφισμα του 2004 ήταν μία αναμέτρηση με την ιστορία γιατί ο κάθε λαός διαμορφώνει και γράφει τη δική του ιστορία. Αυτό έκανε ο Τάσσος Παπαδόπουλος που φάνηκες άξιος του όρκου που έδωσε όταν ανέλαβε την Προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Στις 7 Απριλίου 2004 με αίσθημα ευθύνης απέναντι στην ιστορία, στο παρόν και το μέλλον της Κύπρου και του λαού της, ο Τάσσος Παπαδόπουλος κάλεσε τον Κυπριακό λαό να μην υποθηκεύσει το μέλλον του στον τουρκικό επεκτατισμό, κάλεσε το λαό να υπερασπιστεί το Δίκαιο, την Ιστορία και την Αξιοπρέπειά του.
Και ο λαός ανταποκρίθηκε στις 24 Απριλίου 2004, όπως θα ανταποκριθεί και πάλι στην κατάλληλη στιγμή.
Αυτή είναι η παρακαταθήκη ενός υπεύθυνου Ηγέτη, ενός Ηγέτη που συνεχίζει να εμπνέει.
Γι΄ αυτό και η μνήμη του Τάσσου Παπαδόπουλου θα είναι αιώνια.
Σας ευχαριστώ
Η Σημερινή
