Όχι, δεν θεωρώ προς έπαινον του Λεωνίδα Κύρκου το ότι απεκήρυξε τους πρώην συντρόφους του. Μάλλον δείγμα υποταγής στην Νέα Τάξι ήταν το ότι εχαρακτήρισε τους πρώην συμπολεμιστές του (μαζί με τους οποίους είχε πάρει τα όπλα κατά της Ελλάδος) γελοίους.
«Με πιάνει τρόμος άμα σκεφτώ ότι αν νικούσε τότε η επανάστασή μας θα είχαμε πρωθυπουργό τον Μάρκο, ένα γελοίο άνθρωπο που είδα από κοντά και κατάλαβα πόσο γελοίος ήταν. […] Άνθρωποι γελοίοι, χωρίς καμιά παιδεία για να παίξουν έναν ουσιαστικό ρόλο, σαν αυτόν που φιλοδοξούσαν να παίξουν. Κι όμως εκείνη την εποχή, σας επαναλαμβάνω, τους έβλεπα τους ανθρώπους αυτούς σαν γίγαντες.»
(Λεωνίδας Κύρκος, «Ευτυχώς που δεν νίκησε η επανάστασή μας!», «Η Καθημερινή», 3-12-2006)
Μετανοημένος ίσως σταλινικός, αμετανόητος ὅμως τουρκόφιλος και γραικύλος.
Ο άνθρωπος τον οποίον ο Χρήστος Γιανναράς εχαρακτήρισε («Το τρίδυμο της προεδρίας», «Η Καθημερινή», 5-12-1999), χωρίς να τόν κατονομάση, ως την «πιο κραυγαλέα περίπτωση αφελληνισμένης συνείδησης».
– Πρωτεργάτης της τουρκοφιλίας.
– Πρωτεργάτης του γραικυλισμού. Συνιδρυτής του ανεκδιήγητου «Μετώπου λογικής κατά του εθνικισμού».
Μεταξύ των δολοφόνων του Κίτσου Μαλτέζου ο Λεωνίδας Κύρκος
Την 3-9-2011 η εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ δημοσίευσε την τελευταία συνέντευξη του Λεωνίδα Κύρκου στον δημοσιογράφο Σταύρο Θεοδωράκη.
Σε αυτή ο Κύρκος λέει πως ήταν παρών στην δολοφονία του Κίτσου Μαλτέζου τον Φεβρουάριο του 1944 από «σύντροφο».
Και ενώ και ο τελευταίος δημοσιογράφος, μετά από αυτή την αποκάλυψη, θα συνέχιζε ρωτώντας «πώς; με ποιά ιδιότητα; εσείς δεν ήσασταν οργανωμένος στο κόμμα των δολοφόνων του Μαλτέζου;», ο Θεοδωράκης προτίμησε να συνεχίσει την συνέντευξη με ερωτήσεις για τους «αγανακτισμένους».
– Υπήρξαν στιγμές που νιώσατε πιο κοντά σε αντιπάλους, παρά σε συντρόφους;
– Σπάνιες. Υπήρξαν όμως.
– Θέλετε να μου πείτε κάποια από αυτές τις φορές;
– Η πιο κραυγαλέα ήταν όταν ένας σύντροφος δολοφόνησε μπροστά στα μάτια μου τον φοιτητή της Νομικής Κίτσο Μακρυγιάννη-Μαλτέζο, έναν λεβέντη νέο. Ο Εμφύλιος ήταν γεμάτος με τέτοια περιστατικά. Σε μερικούς όμως δεν δίδαξαν τίποτε.
– Υπήρξαν στιγμές που νιώσατε πιο κοντά σε αντιπάλους, παρά σε συντρόφους;
– Σπάνιες. Υπήρξαν όμως.
– Θέλετε να μου πείτε κάποια από αυτές τις φορές;
– Η πιο κραυγαλέα ήταν όταν ένας σύντροφος δολοφόνησε μπροστά στα μάτια μου τον φοιτητή της Νομικής Κίτσο Μακρυγιάννη-Μαλτέζο, έναν λεβέντη νέο. Ο Εμφύλιος ήταν γεμάτος με τέτοια περιστατικά. Σε μερικούς όμως δεν δίδαξαν τίποτε.
@!~~~@!
Μία δολοφονία στους Στύλους του Ολυμπίου Διός
Οι κινήσεις του Μαλτέζου ενόχλησαν κάποια στελέχη της αριστερής ΕΒΡΑΪΚΗΣ παράταξης, τα οποία και σχεδίασαν την εκτέλεσή του, αναθέτοντάς την σε τέσσερα άτομα: στα αδέλφια Μικέ (υπεύθυνο Οικονομικού ΕΠΟΝ Πειραιά) και Νιόνιο (Διονύσιο) Κουρουνιώτη, στον Γιώργο Αντωνόπουλο και στον Δήμο Χλιόβα, στελέχη του ΕΛΑΣ Σπουδάζουσας.
Η ενέδρα πραγματοποιήθηκε την 1η Φεβρουαρίου 1944, ακριβώς την επόμενη μέρα μετά τη πρώτη ένοπλη δημόσια αντιεαμική εμφάνισή του.
Το πρωινό της πρώτης Φεβρουαρίου του 1944, ο 23χρονος Κίτσος Μαλτέζος, δισέγγονος του Στρατηγού Μακρυγιάννη, ο πιο χαρισματικός από τους νέους της γενιάς του, δολοφονείται έξω από το σπίτι του, στους Στύλους του Ολυμπίου Διός, από τους άλλοτε αδελφικούς φίλους και συντρόφους του.
Η δολοφονία του συγκλονίζει την Αθήνα. «Εκείνο το πρωινό χάθηκε το μέλλον της Ελλάδας» θα γράψουν πολλοί.
